Özgeçmiş
Ethem Erdoğan
1973 Kütahya doğumlu. 1995 yılında Alkım edebiyat dergisini bir grup arkadaşıyla çıkardı. Şiir, yazı ve hikâyeleri İpek Dili, Hece, Yedi İklim başta olmak üzere pek çok dergide ve www.dunyabizim.com ve www.kitaphaber.com.tr gibi dijital ortamlarda yayınlandı. Edebiyatın birçok alanında yazmaya devam eden yazar evlidir ve iki çocuğu vardır.
Söz Aydınlığı
Gün eş gecenin kirini siliyor hayal ve hayat beziyle
Bir fincan telvesi artık kalıtsal mutsuzluklar
Her köşede yok ümidin keyfine diyecek cümleler
Bulmak gerek, karanlık testiden su içme cesaretiyle
Geldim işte bir değirmen gerilimi yaslanmış hayata
Un ufak dağlar taze yaralar donanmıştı insanlık
Alnımda yüzyıllık bir iz, mühür ve ıslak imza!
Daha kavi bir göz görülsün için öpülmek için ela
Bıraktığın yer densiz bir edinememek sesi ve özlemi
Karanlık bir lekeden uyandı su, toprak; tadında ayna
Yüzünü sesten bir algoritmaya saydım açığa alınmış seslerle
Bültenler vermedi çiçeği, aramak kaldı direnen sese kendi ritmini
Kardelenlerin bir pencere kenarı aramadığı gibi gerçek
Derelerin köprü sevgisi güzellikten bir dilek
Su durdu, ben yokken belki yalnızlığım var buna hürmeten
Yazıldığım bir uçurumdu benim, dağları saran çocukluk
Güneş doğmaktan erinmedi gölgem sebil bilakayduşart
Tutuklu ırmaklar aşkına, toprağa tepeden bakar kuşlar
Sınırları açık unutan gökyüzü güç yetmez flâmalar demek
Şairler bilir bunu yalnız, sen de bil toprak aşkın nurudur
Çölde yansı serap, gözde yaş, kalpte yas suyun ruhudur,
İnsan çok çok yurdundan sürgün yaradır yemine çekili
İmgeden ve insaftan derviş hurufattır evi barkı
Şiir dağıtılmış yüce ruh, yıldızlar kutsal, bulunmaz artık
Hangi kıyıda Hint kıtası… Yıldızlar söz aydınlığı
Ethem Erdoğan
He was born in Kütahya in 1973. Along with a group of his friends, he was the co-publisher of the literary magazine called ALKIM in 1995. His poems, writings and short stories appeared in a number of magazines primarily such as İpek Dili, Hece, Yedi İklim, and in the digital media including www.dunyabizim.com and www.kitaphaber.com.tr. The author keeps on writing in various fields of literature. He is married with two children.
Radiance of the Word
The day is wiping the dirt of the partnering night with the fabric of dream and life
A cup of coffee grounds, residual hereditary miserableness
In every corner, sentences are sounding that hope is joyous
It begs to be found, with a courage of drinking water from a cruse
Here I came to the life to which the tension of the mill leaned
Mountains broken into pieces, fresh wounds, humanity was equipped
A century old mark on my forehead, a stamp and the ink signature!
For getting a strong eye to be seen and for the hazel-colored to be kissed
What you left is a tactless way of not being able to pick up voice and longing
Water, soil woke up from a dark stain, the mirror is in good standing
With the sidelined voices, I regarded your face as an algorithm of voice
Its flower did not produce bulletins, looking for its rhythm was left for the resisting voice
It’s as true as the snowdrops that are not searching for a window ledge
Bridge love of creeks seems to be a wish from picturesqueness
Water stopped when I was absent, maybe I retain my solitude out of respect
What was written in my fate was an abyss, and childhood covering mountains
The sun was not lazy to come up, my shadow appeared plenty unconditionally
In the name of the rivers, birds look down on the ground
The sky forgetting the boundaries open means the flags fly strongly
This is only known by poets, you too should recognize, the soil is the light of love
Reflection in the desert brings mirage, tears in the eye and heart makes up the soul of water,
A man can become an exile from his homeland at most, it’s the wound drawn to a pledge
Out of image and fairness, bed and board of a dervish is nothing but a typeface
An exalted soul blessed with poetry, divine stars, they don’t exist anymore
On which shore is the Indian continent… Stars are the radiance of word